Ze had gevoeld en gezien hoe het voelt als je je hart volgt. Ze had mensen gezien en gesproken die ook hun hart volgde. Deze mensen waren een soort van "anders". Anders omdat hun ogen een speciale glans hadden. In die ogen was een soort van "spirit" te zien, een spirit die licht en kracht leek uit te stralen. Ze kon het nog niet vastpakken, want ook deze mensen hadden te maken met ferme tegenslagen en verdriet. En toch bleven ze volledig in hun kracht staan. Terwijl ook deze mensen aangaven dat het soms keihard was om te blijven geloven in zichzelf en in hun dromen.
Die bewuste nacht had ze gedroomd en in die droom had ze zichzelf vol vreugde en onbevangenheid ontmoet.
Dat was het pad welke ze wilde vervolgen. Een pad van moed, een pad van lef en een pad van een strijdster. Niet omdat ze overal voor wilde strijden, maar wel omdat ze begreep dat alleen zij zelf er voor kon zorgen dat ze gelukkig zou zijn. Te vaak had ze haar geluk in handen van anderen gelegd. Zoals werkgevers, vrienden, familieleden en ook levenspartners. Wanneer deze mensen dan vervolgens een beslissing namen die er voor zorgde dat haar leven drastisch veranderde vond ze dat de verantwoording bij andere lag en wentelde ze zich in treurnis. Nu begreep ze dat ze zichzelf daarmee onbewust tot slachtoffer bombardeerde van gebeurtenissen die buiten haar om plaatsvonden.
Nu ze dit allemaal wat beter door had ging ze het anders doen.
Zo ging ze symbolisch gezien op pad. Ze wist niet precies wat te verwachten en wist zich ook niet helemaal goed voor te bereiden. Dus al snel werd ze overvallen door (ook symbolisch gezien) zwaar weer. Haar eerste reactie, die haar zo bekend was, was om af te geven op de omstandigheden. En om te besluiten terug te gaan naar de veilige haven. Zo draaide ze zich om en ze liep terug richting de veiligheid. Ze was heel even opgelucht totdat ze in haar hart de onrust toe voelde nemen. Ze dacht zich eerst te vergissen, maar nee, het was geen vergissing. De onrust werd erger dus ze besloot om even te gaan rusten, en even afstand te nemen van haar onrustig kloppende hart en haar gedachtens die alle kanten op schoten.
Op een mooie plek langs de rivier nam ze plaats en ze besloot om eerst eens rustig adem te halen en om even uit te zoemen om te kunnen bekijken wat er nu werkelijk gebeurde. De rivier voor haar stroomde in een behoorlijke versnelling. Ze was er eerst van onder de indruk totdat het haar opviel dat het toch even goed allemaal soepel leek te gaan.
Alles was in dienst van elkaar, de stroming, het water, de rotsblokken, de oever maar ook de bomen erom heen.
Ze begreep dat dit symbolisch was voor haar eigen leven. En ze dacht terug aan de lange tijd dat ze tegen de stroom in had gezwommen. Soms dacht ze niet meer boven te komen en als ze dan toch boven kwam kostte het haar zoveel energie om weer verder te gaan. En dat was nu net wat ze niet meer wilde.
Dus bleef ze nog even zitten en ademde ze rustig in en uit en besloot toen dat ze niet weer de signalen van haar hart wilde negeren.
Dus ze ging weer op pad en ze kwam een aantal andere "reizigers" tegen. Sommige waren vriendelijk, andere waren in zichzelf gekeerd, weer andere trok ze even mee op zolang als het leuk was en dan ging weer elk hun weg. Dat was prima. Wat minder makkelijk voor haar was, waren de personen die haar enorm spiegelde en triggerde. Dat was soms zelfs zo heftig dat ze het liefst wilde vluchten en nooit meer terugkomen. Echter dat was eigenlijk ook weer niet wat ze echt diep van binnen wilde. Ze begreep dat ook deze mensen haar iets te leren hadden. Er zat zelfs iemand bij waar ze diep van binnen intens veel van hield. Pffft, dit was heftig, dit was lastig en het was tegelijkertijd ook zo mooi en zo diep rakend dat ze echt wel begreep en voelde dat dit heel bijzonder en waardevol was. Ze kwam op haar pad iemand tegen die haar uitlegde dat dit ging om een proces om onvoorwaardelijk van zichzelf te leren houden. En ook om onvoorwaardelijk van andere mensen te gaan leren houden. Het was eerlijk gezegd nieuw voor haar en ze wist nog niet precies of ze dat wel zou kunnen. Want het deed behoorlijk veel pijn en liefde zou geen pijn moeten doen, toch? Dat vroeg ze zichzelf dus af.
En in de tussentijd bleef ze gelukkig wel het pad van #Moed volgen. Want dat was wat ze had afgesproken met zichzelf. En ook dat vond ze dan wel passend bij onvoorwaardelijke zelfliefde....trouw zijn aan haar zelf. Dat was ze zeker niet altijd geweest en dat was waar ze nu aan ging werken en de hoogste prioriteit kreeg.
Haar reis ging door en door. Met vallen en opstaan wel te verstaan. Soms wilde ze het liefst onzichtbaar worden en blijven "liggen". Maar altijd op die cruciale momenten werd haar hart onrustig en begreep en voelde ze dat ze door 'moest' gaan. Maar niet omdat het echt moest maar omdat ze het wilde, ze koos voor haar kracht en ze koos voor haar moed.
Ze werd milder en sterker. Kwetsbaarder maar tevens ook krachtiger. Ze koos steeds meer voor liefde in plaats van angst.
De reizigers die ze tegen kwam daarmee had ze een mooier en waardevoller contact, zelfs als het korte momenten van contact waren. De mensen die haar spiegelde ging ze niet meer uit de weg maar ze ging het gesprek aan. De persoon waar ze zo intens veel van was gaan houden daarmee ontstond ook een diepe waardevolle vriendschap. Het was nog steeds soms heftig om zo gespiegeld te worden maar ze liep er niet meer voor weg. Omdat ze wist dat ze het nodig had voor haar proces van bewustwording en zelfliefde.
Ze ging weer even zitten in het zonnetje bij de rivier. Ze had ervoor gekozen om niet meer tegen de stroom in te zwemmen. Ze was onderweg van alles tegen gekomen waarvan ze dacht dat ze het niet zou "overleven". Toch had ze angst steeds in de ogen gekeken en gekozen voor liefde en moed.
Ze was gegroeid, ze was rijper worden, ze had gehuild en gelachen, los gelaten en ze was nieuwe verbindingen aangegaan.
Ze had gekozen voor liefde. Liefde voor zichzelf, liefde voor haar medemens, en liefde voor het leven.
Ze had gekozen voor #Moed
En dat maakte dat alles anders werd ...
Gerda
www.gerda-duin.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten