Alles in het leven ontvouwt zich volgens jouw zielsplan.
Wanneer je je daar tegen verzet doe je jezelf onnodig pijn.
Dat wat je pijn doet, daar zit weer een verborgen zegen in. Op het moment dat je dat nog niet kan zien en voelen is het nog nodig om meer te helen. Jouw geduld wordt enorm beproefd.
Weet dat alles zich meer dan perfect ontvouwt voor jezelf. Je bent onderdeel van iets wat veel groters is dan je je wellicht kunt voorstellen.
Als het niet de bedoeling was dat je nu "hier"- "op dit punt" zou zijn dan zou je er ook niet zijn.....daar mag je op vertrouwen.
Accepteer dat ook jij net als alles en iedereen te maken hebt met de verschillende seizoenen, symbolisch gezien. Soms wordt van je verlangd om iets los te laten. Heel vaak komt het daarna in liefde bij je terug, in de vorm die je wenste of in een nog veel mooiere vorm. Voel je alsjeblieft rijk in je hart als je weet dat je door een zware periode heen gaat. Je komt er moedig doorheen en je werkt aan nog meer verbinding met jezelf en jouw puurheid zal steeds meer manifesteren.
Als je alles door de ogen van de ziel kunt bekijken, ben je zover om alles in liefde te accepteren op jouw pad. Gun jezelf deze reis naar binnen en weet dat ook JIJ er ontzettend toe doet!!!

Gerda ♥

Meer inspiratie, click and go:

Een traan op mijn wang

Leer dansen met verdriet en weet dat wonderen bestaan

In dit verhaal neemt Gerda je mee op reis door haar leven. Een mooi, intens leven met een lach en een traan. Ondanks een aantal tragische gebeurtenissen die hun sporen nalieten in het leven van Gerda gaat dit verhaal over moed, kwetsbaarheid en vertrouwen.

Zij beseft als geen ander dat het leven zo voorbij kan zijn en zij kiest ervoor het pad van haar hart te volgen, met vallen en opstaan. Hiervoor moet ze eerlijk in de spiegel durven kijken en angsten overwinnen, waarbij vreugde en verdriet hand in hand gaan.

Gerda omarmt het levensmotto: ‘Er is er maar één die mij gelukkig kan maken en dat ben ik zelf’. Dit motto draagt zij uit met kwetsbaarheid, passie en bezieling. Gerda weet mensen diep te raken in hart en ziel. Een traan op mijn wang gaat over leren dansen met verdriet en je authentieke zelf zijn.

Meer informatie over "Een traan op mijn wang"? Click and go!

#Liefdesbrief #Loveletter

Lieve jij

Ik zie jou en ik hoor jou...
ik weet dat het je soms ontbreekt aan vertrouwen
ik zie alles en ik voel ook je pijn
maar ik zie ook je gulle lach
en de zorg en de aandacht
die je aan je medemens geeft.
Ik zie jou en ik hoor jou
en ik ben zo trots op je
ondanks je eigen zorgen
begin je elke nieuwe dag
weer met moed en hoop
je doet jouw ding op een speciale manier
zoals alleen jij het kan doen
je raakt er mensen mee
en je maakt de wereld een stuk mooier.
Ik zie jou en ik hoor jou
ik zie je strijd
maar ik voel ook je enorme kracht
ik zie een wereld in jou
die nog gedeeld mag worden
ik zie je talent
en ik zie ook je onzekerheid
wat ben je mooi!!
Ik zie jou en ik hoor jou
het is niet dat ik je struggle niet erken
het is aan jou
om hieruit te komen
geloof me alsjeblieft
weet dat je al heel ver bent
je bent een mooi puur wezen
dus stap door op jouw mooie pad
Ik zie jou en ik hoor jou
je puurheid en ook je schaamte
je strijd en je verdriet
leg het rustig naast je neer liefste
het is nu tijd om jezelf te vergeven
het is niet slecht om fouten te maken
het was nodig om een nieuwe waarheid te vinden
en om je te ontdoen van jouw pijn
Ik zie jou en ik hoor jou
ik zie alles in jou
wat jezelf nog niet kunt zien
in jou schuilt zoveel schoonheid
en je hebt de wereld zoveel te bieden
geloof me alsjeblieft
met heel mijn hart en ziel
hou ik van jou
het zal ook nooit anders zijn liefste
zo staat het zwart op wit geschreven
in de bloemen van mijn hart
ik hou van jou ♥

Gerda

Meer inspiratie, click and go!

Ze had gekozen voor ‪#‎Moed
‬
Ze had gevoeld en gezien hoe het voelt als je je hart volgt. Ze had mensen gezien en gesproken die ook hun hart volgde. Deze mensen waren een soort van "anders". Anders omdat hun ogen een speciale glans hadden. In die ogen was een soort van "spirit" te zien, een spirit die licht en kracht leek uit te stralen. Ze kon het nog niet vastpakken, want ook deze mensen hadden te maken met ferme tegenslagen en verdriet. En toch bleven ze volledig in hun kracht staan. Terwijl ook deze mensen aangaven dat het soms keihard was om te blijven geloven in zichzelf en in hun dromen.
Die bewuste nacht had ze gedroomd en in die droom had ze zichzelf vol vreugde en onbevangenheid ontmoet.
Dat was het pad welke ze wilde vervolgen. Een pad van moed, een pad van lef en een pad van een strijdster. Niet omdat ze overal voor wilde strijden, maar wel omdat ze begreep dat alleen zij zelf er voor kon zorgen dat ze gelukkig zou zijn. Te vaak had ze haar geluk in handen van anderen gelegd. Zoals werkgevers, vrienden, familieleden en ook levenspartners. Wanneer deze mensen dan vervolgens een beslissing namen die er voor zorgde dat haar leven drastisch veranderde vond ze dat de verantwoording bij andere lag en wentelde ze zich in treurnis. Nu begreep ze dat ze zichzelf daarmee onbewust tot slachtoffer bombardeerde van gebeurtenissen die buiten haar om plaatsvonden.
Nu ze dit allemaal wat beter door had ging ze het anders doen.
Zo ging ze symbolisch gezien op pad. Ze wist niet precies wat te verwachten en wist zich ook niet helemaal goed voor te bereiden. Dus al snel werd ze overvallen door (ook symbolisch gezien) zwaar weer. Haar eerste reactie, die haar zo bekend was, was om af te geven op de omstandigheden. En om te besluiten terug te gaan naar de veilige haven. Zo draaide ze zich om en ze liep terug richting de veiligheid. Ze was heel even opgelucht totdat ze in haar hart de onrust toe voelde nemen. Ze dacht zich eerst te vergissen, maar nee, het was geen vergissing. De onrust werd erger dus ze besloot om even te gaan rusten, en even afstand te nemen van haar onrustig kloppende hart en haar gedachtens die alle kanten op schoten.
Op een mooie plek langs de rivier nam ze plaats en ze besloot om eerst eens rustig adem te halen en om even uit te zoemen om te kunnen bekijken wat er nu werkelijk gebeurde. De rivier voor haar stroomde in een behoorlijke versnelling. Ze was er eerst van onder de indruk totdat het haar opviel dat het toch even goed allemaal soepel leek te gaan.
Alles was in dienst van elkaar, de stroming, het water, de rotsblokken, de oever maar ook de bomen erom heen.
Ze begreep dat dit symbolisch was voor haar eigen leven. En ze dacht terug aan de lange tijd dat ze tegen de stroom in had gezwommen. Soms dacht ze niet meer boven te komen en als ze dan toch boven kwam kostte het haar zoveel energie om weer verder te gaan. En dat was nu net wat ze niet meer wilde.
Dus bleef ze nog even zitten en ademde ze rustig in en uit en besloot toen dat ze niet weer de signalen van haar hart wilde negeren.
Dus ze ging weer op pad en ze kwam een aantal andere "reizigers" tegen. Sommige waren vriendelijk, andere waren in zichzelf gekeerd, weer andere trok ze even mee op zolang als het leuk was en dan ging weer elk hun weg. Dat was prima. Wat minder makkelijk voor haar was, waren de personen die haar enorm spiegelde en triggerde. Dat was soms zelfs zo heftig dat ze het liefst wilde vluchten en nooit meer terugkomen. Echter dat was eigenlijk ook weer niet wat ze echt diep van binnen wilde. Ze begreep dat ook deze mensen haar iets te leren hadden. Er zat zelfs iemand bij waar ze diep van binnen intens veel van hield. Pffft, dit was heftig, dit was lastig en het was tegelijkertijd ook zo mooi en zo diep rakend dat ze echt wel begreep en voelde dat dit heel bijzonder en waardevol was. Ze kwam op haar pad iemand tegen die haar uitlegde dat dit ging om een proces om onvoorwaardelijk van zichzelf te leren houden. En ook om onvoorwaardelijk van andere mensen te gaan leren houden. Het was eerlijk gezegd nieuw voor haar en ze wist nog niet precies of ze dat wel zou kunnen. Want het deed behoorlijk veel pijn en liefde zou geen pijn moeten doen, toch? Dat vroeg ze zichzelf dus af.
En in de tussentijd bleef ze gelukkig wel het pad van #Moed volgen. Want dat was wat ze had afgesproken met zichzelf. En ook dat vond ze dan wel passend bij onvoorwaardelijke zelfliefde....trouw zijn aan haar zelf. Dat was ze zeker niet altijd geweest en dat was waar ze nu aan ging werken en de hoogste prioriteit kreeg.
Haar reis ging door en door. Met vallen en opstaan wel te verstaan. Soms wilde ze het liefst onzichtbaar worden en blijven "liggen". Maar altijd op die cruciale momenten werd haar hart onrustig en begreep en voelde ze dat ze door 'moest' gaan. Maar niet omdat het echt moest maar omdat ze het wilde, ze koos voor haar kracht en ze koos voor haar moed.
Ze werd milder en sterker. Kwetsbaarder maar tevens ook krachtiger. Ze koos steeds meer voor liefde in plaats van angst.
De reizigers die ze tegen kwam daarmee had ze een mooier en waardevoller contact, zelfs als het korte momenten van contact waren. De mensen die haar spiegelde ging ze niet meer uit de weg maar ze ging het gesprek aan. De persoon waar ze zo intens veel van was gaan houden daarmee ontstond ook een diepe waardevolle vriendschap. Het was nog steeds soms heftig om zo gespiegeld te worden maar ze liep er niet meer voor weg. Omdat ze wist dat ze het nodig had voor haar proces van bewustwording en zelfliefde.
Ze ging weer even zitten in het zonnetje bij de rivier. Ze had ervoor gekozen om niet meer tegen de stroom in te zwemmen. Ze was onderweg van alles tegen gekomen waarvan ze dacht dat ze het niet zou "overleven". Toch had ze angst steeds in de ogen gekeken en gekozen voor liefde en moed.
Ze was gegroeid, ze was rijper worden, ze had gehuild en gelachen, los gelaten en ze was nieuwe verbindingen aangegaan.

Ze had gekozen voor liefde. Liefde voor zichzelf, liefde voor haar medemens, en liefde voor het leven.
Ze had gekozen voor #Moed

En dat maakte dat alles anders werd ...

Gerda ♥

www.gerda-duin.nl

Ze was vrij

Ze was vrij...

Elke dag voelde ze zich een beetje meer uitgeblust.
Er waren dagen dat dit al begon bij het opstaan.
Dit gevoel benauwde haar enorm, ze realiseerde zich dat ze eigenlijk alles had, maar toch niet gelukkig was....
Soms zou ze willen dat ze het lef had om een moedige beslissing te nemen. De beslissing om eerlijk te zijn en te kiezen voor wat haar hart haar in gaf. Ze durfde het niet. Ze hield zichzelf voor dat ze daarmee mensen pijn zou doen. Er zouden mensen teleurgesteld raken en zoiets kon ze zich gewoonweg niet voorstellen. Dat zij de veroorzaker zou zijn van verdriet. En ze zag een beeld van zichzelf dat ze het wellicht niet zou redden. Ook beangstigde het haar dat haar financiële situatie zou kunnen verslechteren als ze een stap zou nemen om haar verlangen van het hart te volgen. Als iemand haar kon garanderen dat alles wel goed zou komen en dit zwart op wit kon vastzetten dan zou ze die stap eerder durven zetten. Dat maakte ze zichzelf wijs. Te weinig zelfvertrouwen, en een laag zelfbeeld. Te weinig vertrouwen in het leven op zich.

Dus besloot ze dag in dag uit, te doen, wat ze DACHT dat er van haar verwacht werd. Haar energie niveau nam sterk af. Ze sleepte zichzelf door de dagen heen. Het was niet dat ze nooit gezellig had of dat ze nooit genoot. Dat zeker niet. Er waren leuke momentjes en er waren mooie vakanties en er waren ook gerust fijne gesprekken met andere mensen waarbij ze voelde dat ze zeker dankbaar was. Echter altijd was er dat zware gevoel dat ze meesleepte. Wanneer ze in de spiegel keek en eventjes bleef staan, wat ze meestal niet deed, zag ze een vrouw die voldeed aan het beeld waarvan zij dacht dat ze aan moest voldoen. Haar mooie ogen straalden niet maar hadden een treurige blik.
Soms wendde ze in paniek tot God (of het Universum - of de bron of...) en vroeg ze om hulp. Ze liet dan weten dat ze zich niet meer alleen wilde voelen en ze vroeg zich af waarom het zo leek dat andere mensen altijd "alles cadeau kregen" en dat bij haar altijd alles mis leek te gaan. Ze wist niet zeker of ze ergens in geloofde maar op die momenten van innerlijke onrust leek het haar toch het beste. Eerlijk gezegd geloofde ze nergens meer in, en vooral niet in zichzelf.

Totdat ze op een dag iemand sprak die tegen haar zei, "als je je in alle stilte en vanuit je oprechte intentie richt tot God ( of de bron, of het universum) vergeet dan niet om je dankbaarheid uit te spreken. Dankbaarheid voor het feit dat je leeft. Dankbaarheid voor het feit dat je weer een nieuwe dag cadeau hebt gekregen. Dankbaarheid voor de mensen om je heen die jouw leraren zijn, en jij die van hun. Dankbaarheid voor de uitdagingen die je krijgt, die je doen leren inzien dat je steeds weer een stukje aan het groeien bent. En bovenal dankbaarheid voor het feit dat je elke dag opnieuw de keus hebt om opnieuw te beginnen en zelf de keuze kunt maken om het anders te gaan doen en het verlangen van je hart te volgen". Ze was er stil van, zo had ze het nooit bekeken. Zo dankbaar voelde ze zich eigenlijk niet en ze voelde diep van binnen dat hier een belangrijke snaar werd geraakt.. En terwijl ze zich dit realiseerde sprak dezelfde persoon nog het volgende uit: "Als je er dan toch voor kiest om hulp in te roepen, zorg er dan voor dat je je wensen op een positieve manier uit. Spreek vanuit je hart en laat weten wat je WEL wilt in plaats van wat je niet wilt. En wees bereid om daar zelf moedige stappen in te gaan zetten".
Ook dit was nieuw voor haar. Ze had geen idee wat zij zelf zou kunnen doen.

Ze vond het maar een rare ontmoeting en ze dacht bij zichzelf, "jaja, zij kan makkelijk praten". Toch voelde ze zich anders... ze kon het niet plaatsen.
Ze wist uiteraard wel dat ze zelf in beweging moest komen als zij iets anders wilde, echter ging ze meestal niet van het positieve uit. Waardoor ze haar beslissingen niet zelf nam maar het meestal ging overleggen met mensen die zelf in het zelfde schuitje als haar zaten. En zo liet ze kansen voorbij gaan, bleef ze zich alleen voelen en dacht ze dat het maar beter was om maar "gewoon te blijven doen" en meestal dacht ze dan bij zichzelf, "zo slecht heb ik het ook weer niet".

Die nacht, na het bijzondere gesprek over dankbaarheid, droomde ze over een klein meisje wat dapper en blij door het leven stapte. Een meisje wat onbevangen was, een meisje dat geen angst kende en alles deed wat haar hart haar ingaf. Het meisje rende met haar haren in de wind door een veld van bloemen heen. In haar droom riep ze het meisje en gek genoeg noemde ze daarbij haar eigen naam. Toen het meisje stopte en omkeek keek ze zichzelf recht in haar ogen. Wat ze zag waren de meest vreugdevolle ogen die ze ooit gezien had.
Ogen met twinkels van vreugde en vonkjes van geluk. Het ontroerde haar tot diep in haar ziel. Ze wist dat ze droomde maar tegelijkertijd was ze zich ook bewust van wat er gebeurde. Deze droom schudde haar letterlijk wakker. Het bijzondere gesprek wat daags ervoor had plaatsgevonden had haar diep geraakt.
Toen ze in de vroege ochtend wakker werd voelde ze zich anders. Energiek, vol verwachting, ze had zin in de dag. In plaats van zich nog een keer om te draaien, snelde ze uit bed.

Na het ontbijt keek ze in haar agenda en vervolgens besloot ze om haar afspraken voor die dag af te zeggen. Ze deed dit resoluut en daarna vertrok ze richting een prachtig natuurgebied. Ze had behoefte aan frisse lucht en aan een gesprek in alle stilte met "boven". Op een mooi plekje ging ze zitten, en in alle stilte sprak ze haar dankbaarheid uit voor alles wat er in haar leven was wat ze tot nog toe eigenlijk maar gewoon had gevonden. Zo kwam ook het besef dat ze zichzelf al die jaren gevangen had gehouden in haar sombere toestand. Jarenlang had ze zichzelf afgesneden gehouden van haar ware gevoelens omdat ze hier toe zelf besloten had. Ze realiseerde zich meer dan ooit dat ze de verbinding met zichzelf verloren was. Er waren dan wel hele nare dingen gebeurt in haar leven, dat was ook zo, maar ze was er ook in vast blijven zitten. Omdat het haar ook een soort van comfortabel en veilig gevoel had gegeven. Ineens realiseerde zij zich alles en dikke tranen stroomde over haar gezicht. Echter het waren geen tranen van verdriet. Het waren tranen van opluchting en vreugde. Tranen van een nieuw begin. Tranen van blijdschap en haar hart maakte een vreugdesprong.
Op dat moment kwam de zonneschijn door de bomen heen en meer dan ooit hoorde ze het prachtige intense gezang van de kleurrijke vogels en ze rook de geur van het frisse gras.
Een vlinder fladderde om haar heen.
Ze was vrij....

Gerda ♥
www.gerda-duin.nl

Meer inspiratie ook op de Facebook pagina van Vrouw&Verbinding

Kom in je kracht!!

Informatie over 3 mooie ONLINE trajecten voor vrouwen met lef en visie.
Zet een mooie stap naar #Leiderschap en #Zichtbaarheid.

Meer informatie over ONLINE coaching?

Hartelijke groeten
Gerda Duin

Verwelkom alles wat er is

Verwelkom alles wat er is

Om volledig in jouw kracht te kunnen komen is het belangrijk dat je alles in jezelf de ruimte geeft om er te laten zijn.

Dat betekent ook die kanten waar je zelf nog niet zo graag naar "kijkt" in het licht te durven zetten....

Als je bij jezelf nog pijn en verdriet voelt door dingen van "vroeger" wil dat zeggen dat het nog niet geheeld is. Je kunt daar ver vandaan blijven (denk je) door je in drukte te storten en maar net te doen alsof je het niet voelt. Dit werkt wellicht tijdelijk zo. Totdat de signalen steeds heftiger worden en de waarschuwingen steeds luider. Wow, het Universum werkt in alles mee om jou te confronteren met die schaduwzijde. En daar zit je niet zo op te wachten denk je dan. Je spreekt jezelf niet erg vriendelijk toe door af en toe te zeggen, "pfff ik dacht dat ik dit allang had afgesloten, dit wil ik dus echt niet". Het Universum reageert daar direct op door je nog meer uitdagingen te brengen waardoor je "er" wel naar moet gaan kijken.

Dit is de energie die momenteel ook voelbaar is bij meerdere mensen. En dat is niet voor niks....het is tijd om je angsten onder ogen te komen. Je schaduwzijde te omarmen...

Alles wat jij nog niet in jezelf wilt zien blijft zich presenteren totdat jij in gaat zien dat het tijd is om het één en ander onder ogen te zien. Het is tijd voor heling. Dit is ook niet iets wat je even in een paar uurtjes coaching doet. Feitelijk gaat het hier om het aanleren van een hele nieuwe lifestyle, waar een coach of een andere deskundige (in elk geval iemand die goed voelt voor jou, dat is belangrijk) jou natuurlijk wel goed bij kan ondersteunen.

Je kunt niet naar jezelf kijken in de spiegel en dan besluiten, "ik accepteer alleen de goede dingen van mezelf en over de minder goede dingen gooi ik een kleedje (als een vogel in een kooi die de nacht in gaat)". Wanneer je dit doet erken je jezelf niet en raak je steeds meer en meer verwijderd van jouw mooie pure ZIJN. Je wringt je in bochten om maar leuk gevonden te worden en je verliest kostbare energie om jouw zelfbeeld naar buiten toe heel anders te presenteren (je doet dus een toneelstukje) dan je werkelijk voelt. Tevens resoneren er dan mensen bij jou die ook niet zichzelf durven zijn. Je bent niet alleen, maar wanneer twee onbewuste mensen elkaar gaan versterken in vluchtgedrag wordt de pijn op langere termijn alleen maar erger. Want diep in jou is een stem, een stem die schreeuwt om aandacht, en jou steeds weer probeert te vertellen dat het ook echt anders kan.
En is het dus ook niet voor niks dat er een punt komt waarop het "lijntje breekt - de koek is op - de geest is uit de fles - of je kamt met heftige burn (burned) out verschijnselen.

Het klinkt hard en confronterend, echter wil ik je meegeven dat ieder mens een periode in haar/zijn leven hier door heen gaat. Ook mensen die in hun bewustwordingsproces al (meer) stappen hebben gezet kennen deze kant van zichzelf. En ook deze mensen gaan door pijn lagen en door emotionele rollercoasters.
Echter hebben deze mensen er op een bepaald moment voor gekozen (in eerste instantie onbewust maar later bewust) om een nieuw pad in te slaan.

Zelf ben ik onderweg op dit pad. Niet pas een paar weken ofzo, feitelijk al sinds 2000. Pffff, best lang, ik hoor het sommigen mensen denken. Het is het meest mooie pad wat ik me maar kan voorstellen. Tevens ook het meest pijnlijke en confronterende pad.
Echter steeds weer groei ik naar meer volwassenheid en ik ben er getuige van dat er steeds meer innerlijke kracht vrij komt in mezelf. Een kracht die gestuurd wordt door een goddelijke flow, zo lijkt het. Jeetje, dat is nogal wat, ja ik verbaas me er zelf ook over. Denk dat ik dit een jaar geleden ook nog niet zo had opgeschreven. Maarja, aldoende ontwikkel ik ook....

Het is het pad van bewustwording waarover ik het heb. Dat houdt niet in dat je jaren lang dag in dag uit bezig hoeft te zijn met zware processen en therapieën maar het betekent wel een nieuwe leefstijl met veel vallen en opstaan. Open staan voor een andere denkwijze. Moed tonen om bij te durven stellen. Het loslaten van mensen en situaties die niet meer bij je passen (resoneren) en bovenal houdt het in jezelf lief te LEREN hebben in alle facetten die bij je horen. Daarvoor is het belangrijk om afstand te doen van oude overtuigingen en het doorzien van patronen die functioneerde vanuit een minder goed zelfbeeld. Uit angst om niet goed genoeg te zijn. Uit angst om buiten "de groep" te vallen.

Daar tegenover staat een prachtige ontwikkeling en meer contact met je eigen intuitie. Je leert in alle stilte jezelf kennen. Je vindt steeds meer antwoorden binnen in jezelf. Je ontmoet nieuwe mensen op je pad die graag een stuk met je meelopen en ook kwetsbaar durven zijn. Mensen die oprecht in je geinteresseerd zijn en jij in hun. Het gaat niet allemaal zonder uitdagingen (dat bestaat niet) maar je merkt dat er meer en meer een flow ontstaat. Wanneer je nog eens "valt" merk je meer veerkracht op bij jezelf om weer op te staan. De pieken en dalen worden gelijkmatiger en je ziet in elke dag de schoonheid in het kleine. Nieuwe creatieve ideeën borrelen op en je voelt ook een toenemende kracht om je verlangens te realiseren.

Deze weg waarover ik nu schrijf is het pad van het "ontwaken". Van bewustwording, puurheid en vreugde. Gewoon de JIJ zijn zoals je werkelijk bent. Zuiver, grappig, beetje gek, jezelf, dwars, liefdevol, vreugdevol, verstrooid, kwetsbaar, soms chagrijnig, recht door zee, gevoelig, sterk, sensitief, soms niet te genieten maar bovenal een compleet perfect imperfect mens.

Ben jij er klaar voor om jezelf in de ogen te kijken en jezelf lief te hebben in het hier en nu met alles er op en er aan? Als je daarop nog niet volledig JA kunt zeggen overweeg dan eens om een beslissing te nemen. De beslissing om "het" aan te gaan met jezelf. Feitelijk heb je die beslissing al genomen anders was je nu niet dit lange rare bericht aan het lezen smile-emoticon

Zo gauw je deze beslissing hebt genomen gaan de dingen al op een wonderbaarlijke manier in jouw "voordeel" veranderen. Het Universum resoneert namelijk direct op beslissingen die goed voor jou en de mensen om je heen zijn.

Ik hoop dat jij jezelf dit gunt en zeker ook de mensen waar jij van houdt en zei van jou!!
En weet je, je moet het dan wel zelf doen, je hoeft het niet alleen te doen. Verbindt je met iemand waar je een fijn gevoel bij hebt en laat die persoon jou ondersteunen voor een tijdje. Gewoon, omdat jij dat dubbel en dwars waard bent!!

Gerda Duin

Meer inspiratie? Click hier:

Transformatie

Een mooie video over #Transformatie

Informatie over coaching? Click hier:

Kwetsbaarheid

Meer inspiratie: Kwetsbaarheid

Om kwetsbaar te durven zijn is moed nodig. Als je kwetsbaar bent, zien mensen ook je kracht. Als je alleen maar kracht uitstraalt, bouw je een muurtje om je heen en kan er geen echte verbinding zijn, niet met jezelf en ook zeker niet met een ander.
Vaak ligt schaamte en onzekerheid ten grondslag aan niet kwetsbaar durven zijn. Jezelf minder vinden dan een ander, het gevoel hebben dat je er niet (echt) toe doet, en opgelopen kwetsuren uit het verleden die maken dat je liever zwijgt dan spreekt. Dus kan het heel zinvol zijn om hier eens bij stil te staan, wat er nu precies bij jou speelt van binnen.

Kwetsbaarheid begint met de moed om alles van jezelf te accepteren. Om te aanvaarden dat jij bent zoals je bent en dat je niet perfect hoeft te zijn. Dit is een proces en dit proces kan je versnellen door aan te werken onder een stukje begeleiding. Opruimen van oude patronen en doorbreken van vast geroeste overtuigingen die jou niet meer versterken.

Door jezelf kwetsbaar op te stellen en aan de ander laten zien wat je denkt, wat je voelt, waar je over piekert, waar je naar verlangt, waar je over droomt vind er een enorme positieve verandering plaats. Een verandering die veel verder gaat dan alleen bij jou.

Als jij je namelijk kwetsbaar opstelt en dit ook steeds vaker durft te zijn bevrijd jij jezelf van je harnas, van je masker. Je hoeft dan niet meer steeds te denken wat je wel of niet kan zeggen. Je kunt rustig ademhalen en met je aandacht in het hier en nu blijven zonder te piekeren wat een ander er van vindt.
Maar tegelijkertijd geef je de ander waar je mee in verbinding staat ook onbewust een uitnodiging tot eerlijkheid en zuiverheid.
Je opent dus niet alleen bij jezelf maar ook bij de ander het hart, al gaat het wellicht stapje voor stapje.
De ander ziet namelijk ook dat jij eerlijk durft te vertellen dat je niet perfect bent en de wereld vergaat niet. Dus ook de ander voelt eerder een veilige energie om ook een stukje van haar of zijn kwetsbaarheid (verlangens, dromen, zorgen, angsten, geluksmomenten) te delen met jou.

Als dat gebeurt is er sprake van echte verbinding. En krijgen gesprekken diepgang. En kom je er ook nog eens achter dat er zoveel meer mogelijk is dan je van te voren dacht. Je gaat jezelf en ook de ander echt ontmoeten. En ja, dat kan doodeng zijn, en het kan ook dat een ander op de vlucht slaat. Neem het niet persoonlijk, iedereen mag op haar of zijn eigen moment kiezen voor groei. Sommige mensen hebben nog zoveel pijn stukken te verwerken dat echte kwetsbaarheid nog te bedreigend en angstaanjagend is. Veroordeel de ander niet en probeer het niet persoonlijk te nemen maar toon je compassie en blijf dicht bij jezelf. Kwetsbaar durven zijn gaat met name in de eerste plaats om jou. Om het feit dat jij in waarheid met jezelf wilt leven. En gezonde keuzes gaat maken waar je je gelukkig en gezond bij voelt.

Kwetsbaar durven zijn is echt een teken van enorm veel moed en grote kracht. En maakt uiteindelijk dat je authentiek in het leven staat met een gevoel van respect en trots over jezelf. En zo groei je weer door en door..... want groei is "a neverending journey"

Meer inspiratie click hier: